Maskers in relaties

Maskers in relaties. Kijk eens naar de drama’s in relaties, of het nu een liefdesrelatie is of een relatie met een werkgever of collega. Drama’s lijken wel op scenes van een toneelspel. In tijd van stress neigen we ernaar om in een negatieve dialoog te vallen. Niets lijkt goed te zijn.

Maskers in relaties

Kijk eens naar de drama’s in relaties, of het nu een liefdesrelatie is of een relatie met een werkgever of collega. Drama’s lijken wel op scenes van een toneelspel. In tijd van stress neigen we ernaar om in een negatieve dialoog te vallen. Niets lijkt goed te zijn. Op alles komt er commentaar. Wanneer we onze eigen persoonlijke draaiboek met stijgende emoties blijven herhalen, is er geen ruimte meer voor opbouwende communicatie.

We zijn niet in staat om vanuit ons hart te communiceren, vanuit ons diepste gevoel. Om vanuit je hart te communiceren is het een eerste vereiste je kwetsbaar op te stellen in het vertrouwen dat die kwetsbaarheid met eerbied en respect wordt onthaald en niet op een later tijdstip in een discussie tegen je wordt gebruikt. De ervaring leert ons bij wie we ons wel open en kwetsbaar kunnen opstellen en bij wie het niet veilig voelt.

Welke drama’s komen bij jou aan de oppervlakte in je relatie(s)? Achter elk drama wordt onze aandacht gevestigd op een diepere laag van onze authentieke binnenwereld. En dat dit een wereld is die we niet zo graag bezoeken, is voor velen herkenbaar. Het kan ook dat ervaringen in die diepere lagen als een bevroren geschiedenis wachten om ontdooid te worden. Dat dit nu de meest krachtige tijd is om die lagen naar boven te halen, kunnen we niet naast ons neerleggen. Het gebeurt gewoon.
We kunnen nu achter de schermen kijken en onze maskers, kostuums afleggen en alle oude, geïnternaliseerde manuscripten herschrijven. Dit is de enige weg om niet langer te reageren op het masker van de ander en opent de deur van waarachtige communicatie en verbinding op hartsniveau. Deze deur leidt naar de kleedkamer achter het podium, achter de maskers, achter de regels, terug naar je ware zelf. Als we de uitnodiging aannemen, leren we het drama in onszelf en de ander kennen.

Er is altijd die deur die achter de schermen leidt en die ruimte creëert in onze harten. Onderzoek wat er werkelijk gebeurt. Wat wil je echt? Wat zegt je gevoel? Welke pijn of angst bevindt zich achter alle woorden en acties die tussen jou en je relatie(s) spelen? Oppervlakkige reacties zijn een uitdrukking van diep innerlijke behoeftes.
In onze kindertijd hebben we heel veel scripts geleerd. We hebben geleerd om elkaar de schuld te geven. We geven een derde de schuld als een relatie tot een einde komt. Schuld- en schaamtegevoelens zijn ons met de papfles ingegoten. Om echt te luisteren vanuit het hart is er geen andere weg dan je kwetsbaar op te stellen zodat diepe gevoelens en verlangens gedeeld kunnen worden. Dat lukt niet als de ander zich niet opent op gelijkwaardige manier.

Het kan best onwennig voelen het masker te laten vallen, de sluier weg te halen die werkelijke verbinding in de weg staat. Het is meer dan de moeite waard om het contact met jezelf ten diepste aan te gaan en vandaaruit contact te maken met de ander. Je kan wel aan de ander (?) vragen zich open te stellen, maar als je zelf niet bereid bent je kwetsbaar op te stellen, zal de ander zich energetisch terugtrekken uit de verbinding. Gelijkwaardigheid in ongeacht welke verbinding een basis om een verbinding te laten groeien. Dit hoor ik nu vaker in consulten. Hij/zij wil alles van me weten, maar zelf deelt hij/zij weinig. Je kan het dan wel hebben over de dagelijkse dingen, wat ook prima is. Alleen ervaar ik ook het leegte-gevoel bij velen en stellen de vraag of dit het nou is.
Kom zachtjes in contact met je diepere aard, met je innerlijke behoeftes en gevoeligheden. Het is niet zo moeilijk om alle maskers en rollen te laten vallen. Door mededogen en acceptatie te delen, het uiten van je diepste verlangens van herkenning, respect en vertrouwen te delen maak je werkelijk contact met jezelf en de ander. Accepteren dat gevoelens er zijn om te voelen, te ervaren, ruimte te geven, in plaats van toneelspelen, vraagt moed en doorzettingsvermogen.

Wat je jezelf gunt, mag je ook aan elkaar gunnen en dat is leven vanuit een vreugdevol warm en open hart. In theorie wordt gemakkelijk universele liefde uitgeschreeuwd, over het wij zijn allen 1 wordt als een raket over de wereld gebombardeerd. Alleen denk ik dat we eerst onze persoonlijke bommen mogen onderzoeken en neutraliseren.
Ik geloof niet in het scanderen van slogans die de diepere lagen van angst en ego-issues niet aanraken, maar er helemaal overheen walsen. Woorden kunnen misleiden en afleiden van persoonlijke spirituele groei.